Gittim ben

Senin haberin yoktu. Uykuda da olabilirdin o ara. Uyanıksan da eminim bir şeylerle meşguldün. Ben çok yorulmuştum. Ancak gidebilecek kadar gücüm kalmıştı. Gittim. Sen öylece yaşamına devam ederken, seni terk ettim.

Haberin bile olmadı ben giderken. Aklına bile gelmemiş olabilirim. Gününden bana vermeyi esirgediğin 5 dakikayı başka bir şeylerle doldururken ben senin karşına geçtim. Sen bana bakıp sırıtıyordun. Zihnimdeki bu şey sanki sen değildin. Bir vampir veya bir asalak olabilirdin o anda. Bana yapışık yaşıyordun, benim duygularımı ve yaşam enerjimi tükettikçe “daha daha” diye haykırıyor ve bana daha çok tutunuyordun. Ancak nefes alabilecek kadar hareket etmeme izin veriyordun. Ben karşına geçmiş günden güne kendimi tüketirken sen sadece gülüp besleniyordun. Amacın bu değildi, ama ilişkimiz bu hale dönmüştü. Ben sana “gitmeni istiyorum” dedim. “Bağlarımız artık kopsun, beni bırak.” Sırıtan ifaden kayboldu. İçine bir sızı geldi kondu. Ne yapacağını bilemedin. Ben senin hayat damarlarından biri olmuştum. Kesilse yerine ne koyacağını düşündün bir an. Benim yerime hiçbir şey koyamazdın. Çaresizce baktın bana. “Gerçekten mi istiyorsun kopmayı?” dedin. Oyuncağı elinden alınmış çocuğunki gibi çıkıyordu sesin. Güçlü değildi. Senin canının nasıl acıdığını hissettim. Bir an kararsız kaldım. Ama kendimi düşünmek zorundaydım. “Evet, git” dedim sana. “Ben gidemem” dedin ağlamaklı. “Ama sen de gidemezsin.”

Ve ben gittim. Sen farkına bile varmadın tüm bu olanların. Bütün bağlarımızı savurarak, hüzünle gözyaşları dökerek, ikimiz için de en iyisini dileyerek gittim.

Bir an afalladın, boşluğa düşmüş gibi. Sonra kayboldun gözlerimin önünden. Bir daha da senin yüzünü hiç aklıma getiremedim.

Gün geçti. Sen bu olanları bilmeden ertesi güne uyandın. Aklında aramızda olanlardan sadece en neşeli ve en mutlu anlar vardı. Onlarla yaşamakla yetineceğin bir yere sabitledim seni. Sen hiç fark etmedin. Sadece, nadiren aklına geldiğimde, iyi şeyler hatırlıyorsun. Çünkü benim gitmemle beraber, aramızdaki tüm acıları ve endişeleri yok ettim. Gitmeme duyduğun hüznü bile. Böylelikle ikimiz de güvende olacaktık.

Bir gün, yeniden gelebilirim ve senin gene haberin bile olmaz. Yöneten ve karar veren benim artık. Sana sadece bana duyduğun sevgi kalır her zaman…