Harikasın, hep öylesin. Ama sana hiç söylenmemiş bir şey bulmak lazım. Seni sana anlatmak lazım. Henüz farkında olmadığın bir güzelliğini sana göstermek lazım. Öyle ki, bunu gördüğünde, dünyanda hiçbir şeyi değiştirmeden, sahip olduğun her şeye bambaşka bir sevinç ve heyecan içinde bak. Senin gelmiş geçmiş tüm acılarını silmek lazım. Bunlardan beslenen her şeyi temizlemek, bir daha asla üzülmeyeceğin şekilde seni bir ışıkla sarmalamak lazım.
Kalabalık günlerim bunlar. Benim için “Adalet” herkes beni bir yöne doğru çekiştirirken hepsine olması gereken uzaklıkta kalabilmek. “Denge” de işte o noktada kendine tutunabilmek… Dengemi yitirmezsem adil bir hayat yaşarım. Senin sesin saçlarımı okşar. “Hadi” der bana. Toparlanırım. Kendi üzerime kurduğum hayallerden, kendi gerçeğime uyanırım. Işığıma bürünürüm. Öfkeden, acıdan, hüzünden süzülüp üzerime yapışan lekeleri temizlerim. Geçmişim olduğu kadar geleceğim de silinir. Şu an, şimdi, parlarım…
İşte, kendi sesini sana nasıl duyurabilirim onu düşünüyorum…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder